Okur Günlüğü

Küçük Bir Özet     Kitabın adında da gördüğümüz İvan İlyiç, kariyerinin doruklarında bir sorgu yargıcıdır. En başta başarılı, mutlu, kısmen zengin, gösterişli bir hayat sürerken bir gün  ölümcül bir hastalığa yakalandığını öğrenir. O günden itibaren hayatı ölüm konusu üzerine şekil değiştirir. Kitap Hakkında    Örneklerinden çok daha kısa olan bu romanda daha çok ölüm konusunun insan üzerindeki tezahürü işlenmiştir. Tolstoy, Kitabın küçük bir bölümünde İlyiç'in nasıl bir hayatı olduğunu gösterdikten sonra, vücudunun artarak yaşadığı her acıyı ve ölümle yüzleşmesini sayfalarca anlatmıştır. Yarattığı Duygu    İlyiç'in yaşadığı ölüm korkusu ve çektiği acılar o kadar gerçekçi yansıtılmış ki şüphesiz ben de onun hislerine ortak olup onun iç sıkıntısını yaşamaya başladım. Yazarın ölüm duygusunu tüm ayrıntılarıyla anlatması açısından oldukça başarılı bir roman. Fakat anlattığı olayın çok da çekici bir tarafı olmamas...

Kitaba Başlarken    Kitabı elime aldığımda zorlu bir yolculuğun beni beklediğini biliyordum fakat hiç bu kadar keyif alacağımı düşünmüyordum. Kitabın ilk bölümünü okumaya başladığımda acaba bana vermek istediği mesajı anlayabilecek miyim endişesi oldukça yoğundu. İlerleyen bölümlerde kahraman o kadar benden birisiydi ki kullandığı cümleler düşünmeye ya da düşünmemeye çalıştığı durumlar o kadar tanıdık geliyordu ki kitabı bitirdiğimde onu ne kadar özleyeceğimi düşünmeden edemedim. Konu     Hikmet Benol, 3 katlı bir gecekonduda(apartman olduğunu kabul etmediği için bunu tercih ediyorum) yaşamaktadır. Alt katında dul kadın Nurhayat Hanım, üst katında ise emekli albay Hüsamettin Tambay yaşamaktadır. Zaman ilerledikçe hayatına Sevgi ve Bilge dahil olacaktır. Yazar, kendini bulmaya ve anlamaya çalışan bir şehir insanın binaya veya insanlara sıkışıp kalmış benliğinin yolculuğunu sunmaktadır. İçsel Bir İç Dünya İnsanın zaman zaman kendisine dönüp sorduğu ...

       1983 Nobel Edebiyat Ödülü 'ne değer görülen Wıllıam Goldıng 1954'te ilk romanı; Sineklerin Tanrısı adlı kitabını çıkarır. Kitap; atom savaşından korunmak üzere uçakla güvenli bir yere götürülmeye çalışılan çocukların ıssız bir adaya düşmeleri ile başlar.      Gariptir ki uçaktan hiç bir yetişkin sağ kurtulamamıştır. Sağ çıkan tüm çocuklar ise yara bere almadan ıssız adaya adapte olmaya çalışırlar. Çocukların, çocuk akıllarıyla barış ve eğlence içinde günlerini geçirdiklerini görmeyi umut ederken tam tersi bir kaos yarattıklarını görmekteyiz. Beşerinin dünyayı mahvetmesinin meşru bir yaşı yok sanırım...      Çocuklar başlarında yetişkin olmadan özgürce yaşayabilecekleri ortam buldukları için mutludurlar. Ne var ki zaman ilerledikçe lider seçtikleri büyük çocuğun adadan kurtulmak için görev saydığı "ateş yakma"(ateşten elde edilecek duman ile büyüklere burada olduklarının işaretini göndereceklerdir) işlemini dahi yapamazlar....

   İlber Ortaylı'nın son çıkan kitabı Bir Ömür Nasıl Yaşanır Yenal Bilgici ile olan söyleşilerinden oluşmaktadır. Kitap adından da anlaşılacağı üzere yaşama ve yaşamaya dair tavsiyelerden oluşmakta. Okurken altını çizmeden edemeyeceğiniz anahtar kelimeler, cümleler mevcut. Bir tarihçinin söyleşisi olduğu için tavsiyeleri okuyup geçemiyorsunuz. Aralarda bolca tarihsel bilgiler de mevcut.     İşin özü bize diyor ki; 15 yaşına kadar yabancı dili/dilleri öğrenin, o yaştan sonra öğrenseniz de işiniz zor. Şu hayatta dans edin. Gezerken kitap okuyun. Kafanız hep bir şeylerle meşgul olsun. Açıkçası kitabın son 3 bölümünü okuyamadım. Çünkü aşırı tavsiye bünyeye zarar :) Kitaptan sevdiğim cümleler; *İnsanın lüzumsuz ihtiraslardan vazgeçmesi lazım. *Mesele hayattan ne kadar aldığına bakar. Ne yaşadıysanız yüzünüze yansır. İnsanın yüzü bir kitap gibi okunabilir. İfadeniz bomboşsa hiçbir şey yaşayamadığınız farkedilir. *Monotonluktan uzaklaşın, gezin, görün...