Kitaba Başlarken
Kitabı elime aldığımda zorlu bir yolculuğun beni beklediğini biliyordum fakat hiç bu kadar keyif alacağımı düşünmüyordum. Kitabın ilk bölümünü okumaya başladığımda acaba bana vermek istediği mesajı anlayabilecek miyim endişesi oldukça yoğundu. İlerleyen bölümlerde kahraman o kadar benden birisiydi ki kullandığı cümleler düşünmeye ya da düşünmemeye çalıştığı durumlar o kadar tanıdık geliyordu ki kitabı bitirdiğimde onu ne kadar özleyeceğimi düşünmeden edemedim.
Konu
Hikmet Benol, 3 katlı bir gecekonduda(apartman olduğunu kabul etmediği için bunu tercih ediyorum) yaşamaktadır. Alt katında dul kadın Nurhayat Hanım, üst katında ise emekli albay Hüsamettin Tambay yaşamaktadır. Zaman ilerledikçe hayatına Sevgi ve Bilge dahil olacaktır. Yazar, kendini bulmaya ve anlamaya çalışan bir şehir insanın binaya veya insanlara sıkışıp kalmış benliğinin yolculuğunu sunmaktadır.
İçsel Bir İç Dünya
İnsanın zaman zaman kendisine dönüp sorduğu sorular vardır. Bu sorular cevaplanmak için değildir. Biliriz ki bu sorular aslında içimizdeki cevaplardır. Hikmet'in düşündüklerine baktığımız zaman da bize bir çok soru sorar dolaylı da olsa. O soruları okuduğumuz an içimizde bir cevap belirir. Kendimize verdiğimiz bu cevaptan korkarız belki de. Hikmet o kadar gerçek bir kahraman ki onu kendi yerinize koymadan edemiyorsunuz. Belki de o sizi kendisinin yerine koyuyor..
Hayata karşı sorgulayıcı tavrı, günlük olaylardan çıkardığı düşünsel sorunları, tehlikeli oyunlar diye bahsettiği insanın farkında bile olmadan kurduğu o basit çıkarları kitap boyunca yüzümüze çarpıyor. Hikmeti okurken yeri geldi güldüm yeri geldi onu düşüncelerinden alıkoymaya çalıştım ve bazen de onun yerine acı çektim. insanların basit oyunlarından birini anlatırken bahsettiği şeyden çok etkilendim;
Ben hata yaparken neredeydiniz diyor okura.
Neredeydiniz!
Neden tam hata yaptığım anda dikilip karşıma bunu söylediniz?
Neden geç kaldınız?
Neden bunu bile bile bana engel olmadınız...?
Belki insanın kendi iç isyanını yansıtığı için sevmişimdir.Belki de içimdeki isyanı bir güzel anlattığı için onu çok sevmişimdir.
İnsanın insana yaptığı oyunları düşündüğümüzde asında Hikmet'ten farklı olmayacağız.
Küçük dünyasında bir ömür yaşadı. Bu ömre ise kötü bir oyun sığdırdı.
Ya biz ne yapacağız... Başkalarının oynadığı oyunu izlemeye devam mı edeceğiz?
Bu romanını okuduktan sonra Oğuz Atay'a tekrar hayran oldum. Şehir insanın iç sıkıntısını evrensel bir dil ile nasıl bu kadar güzel anlatmış ve en önemlisi düşünmüş. Romanda sadece Hikmet yok. Tüm bir dünya var. Romanın içine sığdırdığı bu dünyayı okuduktan sonra romandan büyük bir haz aldığınızı farkedeceksiniz. Büyük bir doyum yaşadığınızı kitabı bitirdiğiniz an anlayacaksınız. Geniş ufuklu, aslında içinden binlerce düşüncenin çıkabileceği engin bir roman.
Yazar İçin
Kullandığı dil ise akıcı ve monologlar oldukça etkileyici. Bazen bu monologlar arasına albayın, Hikmetin, yazarın düşünceleri de giriyor ve aslında siz hangisini okuduğunuzu karıştırabiliyorsunuz. Bu nedenle kimi okuyucu için oldukça güç bir roman. Ben okurken keşfetmeyi sevdiğim için beni oldukça heyecanlandıran ve açan bir roman oldu. Onunla karşılaştığım için çok mutluyum :) İçimde yarattığı heyecanı daha fazla anlatmak isterdim fakat o kadar içsel bir aydınlatma yarattı ki hangi kelimeleri kullanırsam kullanayım hiç tam olmayacak gibi.
Kitapta altını çizdiğimi satırlar;
- Allah belanızı versin! Sesinizi bastırmak için, burnumun dibindeki kötülüğünüzü yok etmek için, uzak kötülükler düşüneceğim.(Syf.17)
- İçimde bir boşluk var; perşembe sabahları, okula gitmek istemediğim sırada duyduğum korkuya benzeyen bir boşluk.(Syf.20)
- Bana gülerlerdi: Evi olmayan ukala aydınların bu öfkesine, yuva sahibi cahil insanların rahatlığıyla gülerlerdi.(Syf.24)
- Evlenme kararımı silah arkadaşlarımla birlikte almadığım için onlara ne diyeceğimi bilemiyordum.(Syf.26)
- Oysa bana birdenbire, işte evlendin ya, hayatını kazanıyorsun ya, o halde hayata atıldın, dediler. Tam atıldığım sırada söyleselerdi ya.(Syf.33)
- Beni hep durduruyorsunuz albayım. Bir gün beni kimse durduramayacak. Ve kendimi rezil etmeme izin verilmedikçe, ben de elalemi rezil etmeğe devam edeceğim.(Syf.75)
- Senisevmiyorsevseydi sen kitap okurken sırtını çevirip uyumazdı; senisevmiyorsevseydi sen o filmi anlatırken, ceketinin dışına çıkan gömlek yakasını düzeltmezdi.(Syf.92)
- Bilge her şeyi biliyordu, neden İngilizce öğrenmek istediğimi biliyordu. Here I come ulan, dedim; ben varım işte, here I come. Üşüdüm albayım, kalkalım.(Syf.107)
- Gerçek, başkalarının bize uygulamaya çalıştığı tatsız bir ölçüdür.(Syf.109)
- Yaralı aklım, henüz gidecek bir ülke bulamadığı için bana dönüyor şimdilik.(Syf.386)
- Ben ölmek istemiyorum. Yaşamak ve herkesin burnundan getirmek istiyorum. (Syf.386)
- Bütün hayatımca konuşmuştum. Bir cümlesi aklımda kalmamıştı.(Syf.412)
*Kapak fotoğrafı için kullanılan kaynak https://www.dr.com.tr/Kitap/Tehlikeli-Oyunlar/Edebiyat/Roman/Turkiye-Roman/urunno=0000000061603
Yayınevi : İletişim Yayıncılık
İlk Baskı Yılı : 2000
Sayfa Sayısı : 479
Ebat : 13 x 19,5
Baskı Sayısı : 45. Basım
Yorumlar
Yorum Gönder